Blog archives

Online muziek kopen nog steeds een drama

3 comments

Het gaat goed met de muziekindustrie. Digitaal gezien dan. De verkoop van CD’s daalt al jaren, maar het verkopen van digitale muziek gaat erg goed, zelfs zo goed dat als je cd-verkoop en digitale verkoop bij elkaar optelt de verkoop van muziek de afgelopen jaren met zo’n 10% per jaar gestegen is.

Dat betekent echter niet dat de huidige manier waarop digitaal muziek verkocht wordt goed is.

51ux9cjeh4l_aa240_.jpgEen voorbeeld. Stel, ik wil de cd Still on Top, The Greatest Hits of Van Morrison digitaal kopen en downloaden. Wat zijn dan mijn opties? Ik kan uiteraard naar de grootste digitale muziekwinkel gaan: iTunes. Bij iTunes kan ik dit album met 3 virtuele cd’s kopen voor de prijs van € 18,99. Daar staat echter niet bij dat ik dan liedjes krijg waar DRM op zit, waardoor ik het alleen kan afspelen op mijn iPod, en alleen in iTunes. Dat is een beetje jammer, want ik speel mijn liedjes liever af in een ander programma, en misschien wil ik ze ook wel eens op mijn werk draaien, waar ik onder Windows werk en weer een ander programma gebruik.

Misschien bij een andere winkel dan? Bij de digitale winkels van Free Record Shop en Van Leest is de cd onbekend. Dat terwijl ze de cd wel gewoon fysiek hebben voor € 24,99. Daarnaast hebben de beide winkels alleen muziek in WMA, wat wederom DRM bevat en niet op een Mac is af te spelen. Ook een zoektocht langs de meeste winkels van downloadwinkels.nl levert hetzelfde beeld op: DRM, alleen af te spelen op Windows en zelfs prijzen die hoger zijn dan als je het album fysiek zou kopen. Daarnaast zijn de meeste sites verwarrend ingedeeld, is de muziek slecht vindbaar en is het meestal onduidelijk of er wel of geen DRM op zit. Bijna alle downloadwinkels hebben ook gemeen dat je van de nummers maximaal 30 seconden kan horen. 30 seconden is naar mijn mening veel te kort om te kunnen beoordelen of je een nummer leuk vindt of niet.

Stel dat ik in Amerika zou wonen dan zou ik gebruik kunnen maken van de MP3-winkel van Amazon, maar ook daar kom je weer rare problemen tegen: je kunt bijvoorbeeld niet alle nummers individueel downloaden.

Even recapitulerend: ik zou de cd van Van Morrison ook gewoon fysiek kunnen bestellen bij CD-WOW in Duitsland. Dan betaal ik € 19,99 (slechts één euro meer dan bij iTunes) en krijg ik iets fysieks in handen, wat in alle cd-spelers ter wereld afspeelbaar is, waar alle nummers op staan, die ik naar mijn werk kan meenemen, op zowel een Apple als een Windows-PC werkt en die ook nog eens mooi in mijn kast staat.

Maar wat is het eerste wat je tegenwoordig doet als je een cd in handen krijgt? Exact: je stopt ‘m in je computer en ript ‘m naar MP3. Het schijfje blijft dan werkeloos in de kast staan en is een stille getuige van een nutteloze actie. Toch is dat blijkbaar nog steeds veel eenvoudiger (en meestal goedkoper) dan de muziek digitaal kopen.

Hoe moet het dan wel? Mijn ideale muziekwinkel zou het gemak en aanbod hebben van iTunes, de mogelijkheid om alles online (geheel) te luisteren zoals bij de luisterpaal van 3voor12 en de muziek zelf zou aangeboden moeten worden als DRM-vrije MP3.

Daarnaast moeten de prijzen redelijk zijn. Bij een CD betaal je behalve voor de muziek ook voor de productie van het schijfje, het hoesje, het boekje, de winkel die het verkoopt, de trucks en vliegtuigen die de CD’s naar de winkel brengen en de afdeling logistiek die de cd’s verspreidt over de hele wereld. Dat heb je allemaal niet als je digitaal muziek verspreid want de kosten van verspreiding zijn in verhouding extreem laag. Een redelijke prijs lijkt me iets van tussen de 5 en de 8 euro per album. Daarvan mag dan het grootste deel naar de artiest gaan, in tegenstelling tot bij iTunes en andere digitale muziekwinkels.

De muziekindustrie, die de meeste beperkingen oplegt waardoor deze winkels niet goed functioneren, begint zich langzaam wel te realiseren dat ze het internet moeten gebruiken als een methode om muziek te verkopen in plaats van het alleen maar te zien als een bedreiging. Maar het is nog niet genoeg. We zitten nu op een cruciaal punt waar mensen de CD de rug toekeren (of dat al gedaan hebben) en zoeken naar alternatieven. Dat die mensen nu naar alternatieven moeten zoeken komt omdat de muziekindustrie er nog steeds geen gevonden heeft. De muziekindustrie heeft ook slechts sinds, zeg, 1993 de tijd gehad om te bedenken hoe ze het beste gebruik kunnen maken van het medium internet. Toen in 1999 Napster een enorm succes was hadden ze die kans moeten grijpen en een 21-ste eeuwse digitale vervanger van de cd moeten lanceren. In plaats daarvan kwamen ze met dingen als Pressplay en Musicnet, diensten waar je 10 dollar per maand voor betaalde om 100 keer naar een liedje te luisteren, alleen in één bepaald programma, en waar je de muziek verder niet op een cd kon branden of op je MP3-speler kon zetten.

Als de muziekindustrie zelf geen alternatieven gaat bieden, dan moet het maar gedaan worden door de artiesten zelf. En anders kunnen mensen ook zelf heel creatief zijn bij het zoeken naar muziek.

Add a comment

3 comments