Hoe een beetje zout en suiker 50 miljoen kinderlevens kon redden
Ik was van de zomer in Myanmar. En zoals elke toerist in een tropisch land kreeg ik last van diarree.
Dat kun je verhelpen met ORS: een smerige zout-en-suikeroplossing die je overal ter wereld kan krijgen voor een habbekrats: in Myanmar betaalde je €0.50 voor een zakje wat in een liter water oplost. Dat helpt wonderbaarlijk goed, maar mijn respect voor ORS werd pas echt groot toen ik het Wikipedia-artikel ging lezen.
Tot het begin van de jaren zeventig was diarree de belangrijkste doodsoorzaak van kinderen jonger dan één jaar in ontwikkelingslanden (vooral door cholera). Meestal probeerde men uitdroging te voorkomen met oplossingen die via een infuus werden ingebracht, maar je kunt je voorstellen welke nadelen dat heeft in ontwikkelingslanden.
Tijdens de oorlog van 1971 in Bangladesh, waar miljoenen mensen op de vlucht sloegen, waren de infusen op. Als alternatief gaf een Indiase arts patiënten een simpele zout-suikeroplossing, en wat bleek? Slechts 3.6% van de patiënten overleed, in tegenstelling tot de 30% van de mensen die een infuus kreeg. Latere onderzoeken lieten zien dat de kans op overlijden bij diarree tot wel 93% werd verminderd. De afgelopen dertig jaar zijn er mogelijk meer dan 50 miljoen kinderlevens gered dankzij ORS: niks anders dan zout, suiker en water in de juiste verhoudingen.
Dan ga je toch anders kijken naar dat vieze goedje.