Afgelopen donderdag 26 januari vond in Hilversum een expositie plaats met projecten van vierdejaars studenten van de faculteit Kunst, Media & Techniek (KMT), een onderdeel van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Alle geëxposeerde projecten waren gerealiseerd in opdracht van bedrijven, instellingen en overheidsinstanties. Ik was, als ex-student, er natuurlijk bij. Hieronder mijn verslag.

Veel van de opdrachtgevers bevonden zich in de publieke of creatieve sector. Van een gedeelte van de groepen werd er om een concept gevraagd, wat dan werd gepresenteerd door middel van een film, website of ander medium. Bij andere groepen was een werkend product de eindopdracht.

Veel opdrachtgevers hadden een specifieke doelgroep voor hun project in gedachten. Een voorbeeld hiervan was IVO, een digitaal communicatieplatform gericht op 50-plussers, in opdracht van de Waag Society. Na uitgebreid onderzoek en usability-tests besloten de studenten een Flash-website te ontwikkelen. Op deze site kunnen ouderen met elkaar e-mailen op basis van ‘interessegebieden’. Deze afbakening in interessegebieden, in combinatie met een heldere interface, is volgens de studenten een manier om ouderen kennis te laten maken met digitale communicatie zonder dat ze verdrinken in een zee van mogelijkheden. De groep heeft bewust gekozen voor e-mail als communicatiemiddel en niet voor bijvoorbeeld ‘instant messaging’ (zoals bij MSN of ICQ) omdat uit onderzoek bleek dat veel ouderen dit te ingewikkeld vinden.

Ook een ander project had senioren als doelgroep, maar wel met een totaal andere insteek: het Telematica Instituut in Enschede vroeg zeven studenten te onderzoeken of het robothondje AIBO van Sony zou kunnen helpen bij het overbruggen van de kloof tussen ouderen en techniek. Het eindproduct was een DVD (De aard van het beestje) waarop verschillende scenario’s worden getoond waarin de AIBO word ingezet voor het oplossen van de dagelijkse problemen waar ouderen mee te maken hebben. De AIBO kan bijvoorbeeld ingezet worden om hulp te roepen bij ongelukken, om te communiceren met andere ouderen en om te waarschuwen als er medicijnen moeten worden ingenomen.

Een van de weinige groepen die een kritische blik op de technologische vooruitgang gaf was de iPack-groep. Zij deden, in opdracht van de R&D-afdeling van Hewlett-Packard in Bristol een onderzoek naar de privacyproblemen rondom de integratie van GPS (Global Positioning System) in mobiele apparaten. Met GPS is het mogelijk om tot een paar meter nauwkeurig een plaats op aarde te bepalen. Het systeem wordt ondermeer gebruikt bij routeplanners (zoals de populaire producten van TomTom). Om aan te tonen dat er nog veel problemen liggen rondom de bescherming van de privacy had de iPack-groep een fictief verhaal bedacht over de verzekeringmaatschappij InsuriPal en een hackersgroep. In dit verhaal word iemand door een ‘inbraak’ van een hacker op zijn PDA zich ervan bewust wat de gevaren zijn van het constant ‘tracken’ van mensen met behulp van GPS.

Projecten met de zogenaamde web 2.0-technologie waren veel aanwezig op de projectenmarkt. Concepten als tagging, folksonomy en metadata waren ondermeer aanwezig in het project Ondergrond.org. Deze website (die veel aan de fotografiesite Flickr doet denken) is bedoeld voor het archiveren, annoteren en exposeren van Nederlandse straatkunst. De combinatie van de web 2.0-technologieën en een positieve insteek ten opzichte van het onderwerp zorgt ervoor dat ondergrond.org wellicht een interessant nieuw podium voor deze subcultuur wordt.

De projectenmarkt krijgt een vervolg in de zomer, als de studenten hun individuele afstudeerprojecten presenteren.

Add a comment