Hoe prijzen kunnen veranderen. Ik kocht dit busje met peperkorrels bij de Albert Heijn voor 4 euro 50. Dat is best een fors bedrag, maar vroeger was dat nog veel meer: peper was een zeldzame specerij die alleen door de allerrijksten betaald kon worden. Voor een dergelijk busje met 220 gram peperkorrels zou je tegen het einde van de 13de eeuw maar liefst 250 euro kwijt zijn. Ja, dan kun je toch beter pap en slap bier drinken…

Blijkbaar kan je tegenwoordig bij OV9292 ook reizen per zeppelin. Ach ja, waarom ook niet?

I updated my JSON Viewer with two small usability fixes: the first node of the tree is now always shown and clicking on the url field only deletes the complete field if it is the default url. Get the source here.

If you’ve been reading some iPhone blogs and magazines you might have stumbled upon Emoji, small cute icons that are only available for Japanese iPhone users. There have been some hacks earlier to support Emoji icons on non-Japanese iPhones, but all of those required either buying an app, jailbreaking your iPhone or using a very cumbersome hack with a vcard.

Fortunately, there is a solution now that enables the Emoji icons for free, without jailbreaking or using the developer tools. Here’s how:

1) First: go to the App store on your iPhone and search for ‘spell number’, then tap on the applications icon.

2) Go ahead and install the app. It’s free!. You might have to type your password here.

3) After installing, open the app and type ‘9876543.21’ (without the quotes). That’s it. Now exit the app and go to ‘Settings’.

4) Drill down to General -> Keyboard -> International Keyboards -> Japanese

5) And there you have it! The famous ‘Emoji’ switch! The only thing you have to do now is set this to ‘on’.

6) Enter Notes or some other application where you can type and have fun!

Ik was vandaag in Rotterdam, en aangezien je daar bijna niet meer anders kan, heb ik dus maar met de ov-chipkaart gebruik gemaakt van het openbaar vervoer daar. Ik constateerde:

• Dat de eerste automaat die ik tegenkwam op Rotterdam Alexander me duidelijk maakte dat ik ‘een dergelijk kaart kon vinden bij een andere automaat, elders op het station’ maar niet waar dat ‘elders’ dan precies was.
• Uiteindelijk (na navragen) bleek dat er inderdaad één zo’n kaartautomaat op het station was. Als die automaat dus stuk is kun je niet reizen met de metro in Rotterdam (vanaf Alexander dan).
• Het meisje wat voor mij stond wilde ook zo’n kaart kopen en schreeuwde hard ‘Nee! Niet doen!’ toen het apparaat om onduidelijke redenen heel hard aan het piepen was.
• Het apparaat piepte ook op willekeurige momenten als ik iets deed. Een relatie tussen wat ik deed en de piepjes was niet te bespeuren.
• Ik kon onder meer kiezen voor een ‘RET 2’ kaart, maar pas na duidelijk de kleine lettertjes (op een ander bord) gelezen te hebben snapte ik dat dit ‘2’ niet sloeg op ‘2 zones’, ‘2 sterren’ of ‘2 euro’ maar op ‘2 uur reizen in het OV-netwerk van Rotterdam’ (deze uitleg was niet beschikbaar in het apparaat zelf).
• Deze ‘RET 2’ kaart was op drie plekken in het menu beschikbaar (ik neem aan dat je wel telkens dezelfde kaart krijgt).
• Er was geen (wegwerp) kaart beschikbaar die goedkoper was dan een retourtje naar het adres waar ik heen moest.
• Uiteindelijk heb ik dus een ‘prepaid’ kaart gekocht voor 10 euro, plus 7,50 voor de ‘anonieme’ kaart. Als ik straks een ‘persoonsgebonden’ kaart koop (met NS-voordeelurenkorting) kan ik die kaart dus bij het oud vuil gooien en heb ik 7,50 voor niks betaald.
• Ondanks de beloofde goedkopere prijzen (omdat je per kilometer in plaats van per zone betaald) betaalde ik exact even veel als met een strippenkaart.
• Het wordt op geen enkele manier duidelijk gemaakt dat je moet ‘uit checken’ (en zo 4 euro boete bespaart), behalve als je dat toevallig weet uit de media.
• Er is geen enkele manier om te weten hoeveel geld er nog op de kaart staat behalve door naar een automaat te gaan (in tegenstelling tot een strippenkaart, waar je altijd weet hoeveel je nog hebt)

U snapt dus wel dat ik geen fan ben van dat kaartje. En Joost mag weten hoeveel geld dat allemaal wel niet heeft gekost.

Één voordeel: je kunt wel gratis reizen als je de juiste apparatuur in huis hebt!

Een egomoment: als je ‘hay kr’ intikt krijg je mijn naam in de lijst van Google Suggest. Dat vind ik toch stiekem best leuk. En ja, ik was mezelf aan het googlen, dat heeft u ook vast wel eens gedaan. U weet toch ook wel dat de monetaire eenheid van de 21ste eeuw niet meer de euro is maar het aantal google-hits op uw naam?

Ik heb ooit kunstacademie gedaan. Ik heb daar de afgelopen jaren (te) weinig mee gedaan, dus vandaar een goed voornemen voor 2009 wat ik op deze 1ste januari lanceer: 365 DAGEN HAY. Elke dag zet ik iets nieuws op het web, zoals een soort van dagelijkse comic. Dat kan een afbeelding zijn, een stuk muziek, een filmpje, een interactief spelletje, waar ik maar net zin in heb. Je kunt op elk ding commentaar geven. Nu maar hopen dat ik het kan volhouden…

Waar wacht je nog op? Kijk snel op www.365dagenhay.nl

Op de valreep toch nog dat waar elke (voornamelijk mannelijke) muziekliefhebber zijn jaar mee afsluit: het BESTE en het MOOISTE op muziekgebied van het afgelopen jaar. Het lijkt de afgelopen jaren een beetje op en neer te gaan, ik vond 2006 eigenlijk maar zo-zo, maar 2007 een heel aardig jaar, en dus raad u het al: ik vond 2008 enigszins tegenvallen.

Maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. Hieronder mijn lijstje. De linkjes gaan naar een (voor het album) representatieve videoclip op YouTube (genoemd tussen haakjes).

1. Lil Wayne – Tha Carter III (Got Money)
   Ik hoor mensen al jaren roepen dat hiphop het enige genre is wat echt vernieuwt. Tha Carter III geeft die mensen zeker gelijk, want het is het enige album in zo’n beetje deze hele lijst wat niet teruggrijpt op bestaande genres of ideeën. Wayne rapt met een losse virtuositeit zich door de nummers heen alsof hij een broodje met pindakaas aan het smeren is, zo makkelijk en simpel komt het er allemaal uit. Maar het resultaat is er niet minder om. Dat deze plaat ook nog eens hoog in de commercieële top 40 (zowel in Nederlands als daarbuiten) heeft gescoord stemt me enigzins hoopvol over de massa: misschien hebben die dan toch nog smaak.
2. Cut Copy – In Ghost Colours (Far Away)
   Cut Copy doet (zoals ik hierboven al zei) natuurlijk weinig nieuws: het is gewoon elektropop zoals The Rapture die bijvoorbeeld ook al jaren maakt. Maar ze doen dat wel erg goed, en met hele dansbare beats en melodietjes.
3. Portishead – Third (Machine Gun)
   Kan een band na bijna tien jaar niks te hebben uitgebracht toch niet iets uitbrengen wat niet alleen teruggrijpt op hun oude platen, maar wat ook nog eens goed is? Ja, dat kan.
4. The Bug – London Zoo (Skeng)
   The Bug (of Kevin Martin, zoals hij eigenlijk heet) is al meer dan een decennium actief in de dub(step) en hiphop scene. London Zoo bevat heel veel gastrappers/zangers maar heeft toch een interessante consistentie. Net zoals Cut Copy, heel dansbaar.
5. M83 – Saturdays = Youth (Kim and Jessie)
   Het doet me deugd dat je sinds enkele jaren weer schaamteloos kan zeggen dat de jaren tachtig gaaf zijn. Dat zijn ze namelijk ook. M83 lijkt vooral inspiratie te putten uit de melancholie en jeugdcultuur van die tijd, en dat verwerken ze in een plaat die, net zoals Disco Romance van Sally Shapiro (2006), helemaal op z’n plaats zou zijn in de jaren tachtig, maar toch in de jaren nul is uitgebracht.
6. Gorki – Voor Rijpere Jeugd (Veronica komt naar je toe)
   Luc de Vos, het brein achter Gorki, kan eigenlijk geen slechte muziek maken. Hij kan alleen briljante of iets minder briljante muziek maken. Helaas is Voor Rijpere Jeugd iets minder dan Homo Erectus uit 2006 door de iets minder consistente kwaliteit op het album (United Kashmir: nee, sorry). Maar toch: het blijft Gorki, dus het is goed.
7. Lindström – Where You Go I Go Too (The Long Way Home)
   
8. Wolf Parade – At Mount Zoomer (Language City)
   Er zijn veel mensen die deze plaat een grote tegenvaller vonden in vergelijking met Apologies to the Queen Mary uit 2005. Toegegeven, het is weinig vernieuwend en lijkt veel op die voorganger, maar een goede plaat is het toch echt wel.
9. Vampire Weekend – Vampire Weekend (A-Punk)
   Als ik dit lijstje begin 2008 had gemaakt had deze plaat hoger gestaan. Het is zo’n typisch geval van een plaat die heel erg leuk is, maar die maar een lage herspeelbaarheid heeft. De Afrikaans-achtige gitaarloopjes gaan na een tijdje toch een beetje vervelen.
10. Bonnie ‘Prince’ Billy – Lie Down in the Light
11. Crystal Castles – Crystal Castles (Crimewave)
    Een pakkende combinatie van Nintendo 8-bit melodietjes met een hoop geschreeuw en gedoe zoals op Silent Shout van The Knife (2006).
12. Fleet Foxes – Fleet Foxes / Sun Giant EP (White Winter Hymnal)
13. Amadou & Mariam – Welcome To Mali (Sabali)
14. Clark – Turning Dragon (For Wolves Crew)
15. Hercules And Love Affair – Hercules And Love Affair (Blind)
    Ook wel een klein beetje een teleurstelling. De combinatie jaren-negentig-house + Anthony (van the Johnsons) is natuurlijk heel gaaf (vooral op de zomerhit van 2008: Blind), maar de rest van de plaat valt toch een beetje tegen. Een paar andere leuke nummers, maar het grootste deel lijkt deze plaat toch vooral een grappige eenmalige poging te zijn.

Teleurstelling van het jaar: dEUS – Vantage Point
Wie had gehoopt op een terugkeer naar de vorm van dEUS rond The Ideal Crash of In a Bar, Under the Sea komt op Vantage Point helaas bedrogen uit. Er staan een paar redelijke nummers op (Slow, The Architect) maar het grootste deel laat toch voornamelijk vergane glorie horen. Jammer.

En voor nog meer lijstjes: zie ook mijn lijstjes van 2005 en 2004, Ook leuk: de lijstjes van Pitchfork, Tiny Mix Tapes, File Under, OOR, KindaMuzik, DOA, Voer voor Melomanen, Drowned in Sound, Spin en Metacritic.

Deel 2: Braal

BRAAL, m. (-en), 1. (oudt.) naar boven toelopende, veelal koperen, ketel voor de bereiding van braalpap – (oneig.) grote ketel of braadpan; – 2. (overdr.) braalpap; – 3. (geneesk.) bepaald soort instrument, inz. in sanatoria gebruikt voor de gedwongen kalmering van hysterische patiënten, zo genoemd naar de geleidende metalen lade of bak: na enkele uren opsluiting in de braal is Janssen dagenlang kalm geweest – ; …PAP, v., (gew.) volksn. voor een uit paardenvlees, -bloed en vet bereid gerecht dat eert. werd genuttigd in de week vóór het feest van de H. Landebertus van Maastricht (17 sept.): Lieve kinders! neem op de dennentakken voor de Lammertstorens en schenk uit het bloed voor de Lammertbraal.

Het mag bekend heten te zijn dat het Nederlands een grote woordenschat kent. Volgens Wikipedia (daar kan iedereen en zijn kat in bewerken, dus het is waar) zijn er maar liefst een miljoen woorden in het Nederlands. Er zijn echter nog veel meer woorden die ooit deel uitmaakten van de prachtige Hollandsche woordenschat maar om duistere redenen in onbruik zijn geraakt.

Dat is natuurlijk maar droevig en zielig voor die vergeten woorden, dus vanaf vandaag zal ik hier regelmatig enkele woordenboekdefinities geven van woorden die uw overgrootmoeder waarschijnlijk elke dag gebruikte, maar die uzelf vreemd in de oren zullen klinken. Waar mogelijk zal ik het e.e.a. ook nog illustreren met originele illustraties, ik heb tenslotte niet voor niks kunstacademie gedaan. Gezien het feit dat die uit oude boeken komen zijn ze wellicht af en toe een beetje onduidelijk. Mijn welgemeende excuses daarvoor.