Het Cylinder Preservation and Digitization Project is een project van de universiteit van California in Santa Barbara om een groot aantal wasrollen te digitaliseren en ter beschikking te stellen aan het publiek via een website. Inmiddels zijn er al meer dan 6000 wasrollen gedigitaliseerd, die je kunt beluisteren, zowel individueel als MP3 of via Cylinder radio.
De wasrollen zijn zou oud dat er geen auteursrecht meer op rust, dus u kunt met een gerust hart de originele opnames downloaden en gebruiken in uw film, radioshow of muziekcompositie. De gerestaureerde opnames zijn uitgegeven als MP3 onder een Creative Commons Attribution-Non-Commercial licentie.
Radio 4 is een fijne klassieke zender. Wel jammer dat niet Windows-gebruikers geen Windows Media kunnen gebruiken en dus moeten uitwijken naar een slecht alternatief als Flip4Mac (voor Mac OS X) wat eigenlijk niet echt werkt.
Maar wat blijkt nu? Radio 4 bied wel degelijk alternatieve streams aan, en zelfs een 192kpbs MP3 stream die via Shoutcast is te ontvangen, en dus op elk systeem via bijvoorbeeld VLC is af te spelen. Voor mensen met een tragere connectie is er ook een 64kpbs stream in AAC+.
Jammer dat Radio 2 en 3 dat nog niet doen, en dat je ook (vrijwel) geen enkel programma van Uitzending Gemist of Nederland 4 kan bekijken zonder Windows Media. Dat terwijl er toch heel aardige cross-platform oplossingen zijn als OGG / Theora (kijk maar eens naar de video player van Wikimedia Commons) en het helemaal mooi wordt als Adobe in Flash 9 straks H264 gaat intrigeren waardoor alle video’s in het Flash formaat (zoals op YouTube) plotseling in een twee keer zo hoge kwaliteit kunnen worden aangeboden.
De publieke omroep moet oppassen dat ze niet hetzelfde pad gaan volgen als de BBC, die daar harde kritiek op heeft gehad en uiteindelijk ook een cross-platform versie van haar ‘iPlayer’ moet gaat aanbieden (via Flash en later via een ‘echte’ applicatie).
Iets om in de gaten te houden: Versions, volgens de omschrijving op de website de ‘eerste SVN client die je niet meer laat verlangen naar de command line’. Als dat voor u allemaal abracadabra is: SVN (of ‘Subversion’, zoals het eigenlijk heet) is een manier om aan version control te doen: als u bijvoorbeeld websites maakt is het wel zo handig om af en toe wat te backuppen als u eens wat geks doet en alles kapot maakt, zodat u makkelijk weer terug kan gaan naar een oudere versie. Als je met meer mensen samen gaat werken aan één project is dat natuurlijk helemaal noodzakelijk. Een version control system automatiseert dat proces, en SVN is een van de meest gebruikte systemen voor dat doel.
Nu is het zo dat SVN eigenlijk bedoeld is voor de command line, de niet-grafische tekstinterface die bij alle besturingssystemen wel ergens onder de motorkap zit. Omdat niet iedereen zo’n held is met het intikken van exotische commando’s zijn er een hoop grafische ‘schillen’ gekomen om het proces meer toegankelijk te maken. Voor Windows is er een hele uitgebreide (gratis) client te downloaden van dezelfde makers als SVN zelf, namelijk TortoiseSVN.
Voor de Mac is er helaas nog steeds geen fatsoenlijke grafische client. Het enige wat een beetje in de buurt komt is SvnX, maar dat is lang niet zo goed als TortoiseSVN. Er zijn nog wel meer alternatieven maar die zijn bijna allemaal niet bruikbaar omdat ze bijvoorbeeld erg buggy zijn, alleen samen werken met één bepaalde teksteditor of niet alle onderdelen van SVN ondersteunen. Hopelijk brengt Versions daar dus verandering in, maar het is nog niet te proberen. Je kan je wel al inschrijven voor een nieuwsbrief waar de eerste publieke beta-versie in zal worden aangekondigd.
Vorige week zat ik een weekje in Bologna en de prachtige omgeving van Emilia-Romana (met ondermeer steden als Modena, Ravenna en Parma). Ik vloog via Treviso, in de buurt van Venetië, en ben ook nog een dagje in beide steden geweest. Ik zal u een uitgebreid reisverslag besparen (daarvoor komt u maar een keertje langs voor een kopje thee en een diashow) en slechts wat reistips vermelden die u mogelijk van pas komen als u stad en regio een keer gaat bezoeken.
Het vliegveld van Treviso (Venetië) heeft kapotte banden waar de bagage op moet en daarom moet alles wat ‘uitstekende delen’ bevat (zoals reisrugzakken) worden geplastificeerd tot een soort vreemde rode cocon. Dit kost u 3 euro (in plaats van dat ze de banden maken en de tickets 3 euro duurder maken) en wordt u pas verteld als u wilt inchecken (en er vijftig chagrijnige mensen in de rij achter u staan). Om die vijftig mensen nog chagrijniger te maken moeten zij wachten terwijl u naar de andere kant van de hal loopt om uw rugzak te laten mummificeren.
Als u geen hotel wilt op het hoofdeiland in Venetië (omdat u het te duur of te druk vindt) kunt u iets zoeken op Lido, een naburig eiland. De vaporetti (watertaxi) brengt u er heen.
Een dagkaart voor de vaporetti kost 15 euro. Behalve als u wilt zwemmen of heel veel tijd hebt is dat de beste koop die u in Venetië zult doen.
Die vaporetti vaart trouwens de hele nacht door, dus als u de toeristen wilt vermijden gaat u gewoon ‘s nachts naar de San Marco en slaapt u de volgende dag lang uit.
In Bologna en omgeving is alles dicht in augustus omdat de Italianen naar de kust zijn. Écht alles, driekwart van alle winkels, niet alleen maar een rare speciaalzaak, ook gewoon café’s, supermarkten en zelfs musea.
Om die Italianen achterna te gaan kunt u naar Rimini, wat voor de meeste Nederlanders waarschijnlijk beelden oproept van stranden vol zich laveloos zuipende jongeren maar voor Italianen meer een soort familiebestemming is.
Volgens de boekjes kunt u alleen naar Rimini als u in de buurt van Ravenna naar het strand wil, maar dat klopt niet. In de directe nabijheid van Ravenna (zo’n vijf kilometer) liggen genoeg andere stranden waar u per bus heen kan. Laat u echter niet misleiden door de dame van de VVV die een strand aanraadt wat ‘rustig’ is. Een ‘rustig’ strand is qua drukte nog steeds net koopzondag op de meubelboulevard. Als u er niet tegen kan tussen duizend klonen van Julio Iglesias te liggen, en daarna als sardientjes in een blikje in de bus terug naar de stad te rijden ga dan niet, en blijf gewoon de mooie mozaïeken in Ravenna bekijken.
De VVV in Ravenna verhuurt u fietsen voor niets, maar u heeft er eigenlijk niks aan want alle bezienswaardigheden zijn op loopafstand en het strand is te ver (en de fietsen moeten bovendien om 17.30 weer terug zijn).
Probeer nooit treinkaartjes met een foute reservering te herstellen op het station van Bologna. U bespaart uzelf uren lang wachten, geschoffeerd worden door spoorwegbeambten en een verschirkkelijke woedeuitbarsting aan uw kant. Koop simpelweg een nieuw kaartje en drink ‘s avonds een flesje Chianti minder.
Het beste ijs van Bologna (en wellicht ter wereld) kunt u krijgen bij La Sorbetteria Castiglione, Via Castiglione N° 44. Voor 2,50 krijgt u 3 ‘scheppen’ naar keuze. Niet van die zielige afgemeten bolletjes zoals in Nederland, maar gewoon flinke scheppen ijs. Waar voor uw geld!
Heeft u zelf ook reistips? Laat ze hieronder achter.
Foto’s zoals deze heeft u vast wel eens gezien, of wellicht zelf gemaakt. Maar wist u ook dat er een groep op Flickr is met foto’s van mensen die mensen fotograferen terwijl ze de toren van Pisa ‘tegenhouden’?
Sinds dat ik een Mac heb ben ik een beetje in de war met de toetsen. Apple vind namelijk dat de (volgens mij toch redelijk handige) ‘delete’ knop niet echt nodig is op een MacBook, en dat bijvoorbeeld ‘home’ en ‘end’ keys niet moeten mappen op het begin en eind van een regel maar het begin en eind van een scherm. Dat je daardoor om één regel tekst te selecteren gebruik moet maken van de vingerbrekende combinatie Pijltje links-Option/Appeltje-Shift in plaats van Shift-Home is blijkbaar niet zo erg. Daarnaast zit er op een MacBook de zogenaamde ‘Enter’ toets (naast het rechter appeltje), die op een PC identiek is aan ‘Return’ maar op een Mac wat anders doet (wat dat ‘anders’ dan is blijft voor mij een raadsel).
Wellicht dat de oude Mac-veteranen dit allemaal heel logisch vinden, maar ik vind het toch knap lastig, zeker omdat ik meestal achter een extern USB toetsenbord werk wat eigenlijk is bedoeld voor een PC (en zelfs, ik durf het bijna niet te zeggen, geproduceerd is door Microsoft).
Ik had al eerder een scriptje ontdekt waarmee je in (sommige) applicaties het ‘normale’ home/end gedrag kan instellen, maar een veel betere (en gebruikersvriendelijke) optie is het gratis tooltje DoubleCommand. Wil je liever dat die nutteloze ‘Enter’ toets een ‘Delete’ wordt? Een vinkje en het werkt. En home/end werkt nu ook in applicaties die met het scriptje niet werken (zoals bijvoorbeeld Thunderbird). Voor als u het tooltje de eerste keer gebruikt en het niet snapt: u dient na uw keuzes onderin te hebben gemaakt te klikken op ‘Activate’ en op ‘User’ of ‘System’.
I designed the website for the Wikimedia Conference Netherlands this year. I tested the site on all browsers i had access to, and everything seemed to work fine. However, i got an email from a Linux user complaining about a problem with the main menu bar, using Firefox under Linux.
This seemed like a weird problem: in Firefox under both Mac OS X and Windows XP the page renders exactly the same, so why would it look different under Linux? I decided to run an Ubuntu Live CD on my MacBook to see the problem myself and i was quite surprised to see that the page indeeds renders differently:
Website under Firefox / Mac OS X
Website under Firefox / Ubuntu 6.06
The reason the page looks different under Linux is not something i had heard about earlier: i had specified Arial as the default font for the website, which is available on every Windows and Macintosh computer, however, most Linux distributions lack it, including Ubuntu.
I found this page with a few alternatives that i tried, but many of them (including Utkal, Malayalam and Phetsarath OT) still crippled the menu bar because they were too big. Garuda didn’t cripple the bar, but was very condensed, which looked pretty ugly.
Sans, FreeSans and Nimbus Sans L looked fine under Ubuntu though. So, if you want to provide a good alternative to Linux users for Arial you might want to change the CSS file on your website to something that looks like this:
body {
font-family: Arial, Helvetica, Sans, FreeSans, 'Nimbus Sans L', Garuda, sans-serif;
}
Op de afgelopen boekenmarkt op het Lepelenburg in Utrecht (die ook dit jaar weer geweldig was, zowel in termen van kwaliteit als kwantiteit) was een van mijn aankopen de Movie and Video Guide 1993 van de bekende Amerikaanse filmrecensent Leonard Maltin. Toen ik ‘m voor de eerste keer open sloeg viel mijn oog gelijk op een interessante opmerking op het schutblad:
Aalsmeer 050293
Bij afscheid G.T.S.T.
van de cast
Blijkbaar was deze Movie Guide dus het afscheidskado voor iemand die meespeelde (of mee heeft gewerkt) aan Neerlands’ meest bekende soap. Maar wie? Welke soapie nam dit kado in ontvangst op vrijdag 5 februari 1993? En waarom (en hoe!) kwam het uiteindelijk terecht tussen de stapels tweedehands boeken op het Lepelenburg in Utrecht?
Nota bene: JaLingo lijkt niet meer te werken op recente versies van Mac OS X. Helaas. Heb je alternatieven? Post het in de comments.
Zoals ik hier al eens eerder melde is eigenlijk het enige wat ik echt miste onder Mac OS X een elektronisch woordenboek Nederlands-Engels / Engels-Nederlands. Miste, want ik heb iets gevonden wat wellicht de leegte opvult, en het is nog gratis ook: JaLingo, een open-source pakket wat overal op draait en een groot aantal (gratis) woordenboek-bestanden kan inlezen.
Nou is het probleem dat het installeren van JaLingo onder Mac OS X een beetje gebruikersonvriendelijk is, en dat je eerst goed moet zoeken naar de juiste woordenboek bestanden (in dit geval dus Nederlands-Engels / Engels-Nederlands) voordat het allemaal werkt. Daarom heb ik het u makkelijk gemaakt door een pakketje te maken waar de woordenboeken al inzitten, u hoeft alleen maar de instructies hieronder te volgen. De woordenboeken zijn niet van geweldige kwaliteit, maar ze zijn bruikbaar.
