En vandaag, in de serie van bezienswaardigheden in Budapest de De Monumenten op de Gellert-heuvel.

Hoog boven Budapest torent een eclectisch figuur met palmblad en een oude man met een kruis: dit zijn respectievelijk het vrijheidsmonument en het Gellert-monument. Beide zijn gigantische beelden, en beide zijn zeker een bezoekje en een klim waard. Er loopt een asfaltweg langs de achterkant van de Gellert-heuvel (waar beide monumenten op staan) waar vast wel een bus langs gaat, maar echte mannen (en vrouwen) klimmen natuurlijk. Bij voorkeur bij nacht, voor het mooie uitzicht. Neem wel een zaklamp of stalen zenuwen mee, want de verlichting rond de wandelpaden is niet altijd zo goed als de verlichting op de beelden. Als je ‘s ochtends vroeg bent kun je de wandelaars die de weg niet meer konden vinden en moesten overnachten in een struik horen snurken. Het Gellert-monument is het eerste wat je (als je tenminste het juiste pad volgt) zult tegenkomen: een 11 meter hoog beeld van een elfde-eeuwse bisschop die als martelaar de geschiedenis in ging doordat hij door tegenstanders in een dichtgetimmerde ton langs deze berg de Donau in werdt gerold. Helemaal op de top van de berg is het vrijheidsmonument gesitueerd: een viertien meter hoog monument van een jongen met een palmblad. Eigenlijk had dat palmblad een propellerblad moeten zijn , aangezien de jongen de zoon is van Admiraal Horthy, de dictator van voor de oorlog. De zoon kwam tragisch om bij een vliegtuigongeluk, maar dat feit was helemaal vergeten toen in 1945 de Russen Budapest bevrijden. Om dat heugelijke feit te vieren werdt het propellorblad vervangen door een palmblad, Russische soldaten toegevoegd aan de voet (nu vervangen door minder communistische taferelen) en klaar was Kees, of Zsigmond Kisfaludy-Strobl, in dit geval. Het is, ondanks de wat twijfelachtige geschiedenis, een indrukwekkend beeld dat zeker bij nacht je tijd (en wat foto’s) waard is.

Elke poging om konijntjes meer in het leven van alle dag te betrekken, op welke manier dan, ook juich ik van harte toe. Het is dan ook erg goed om te zien dat de mensen achter Angry Alien de zware taak op zich hebben genomen om bekende films te herverfilmen met behulp van konijntjes. Ondermeer van Titanic, Alien en The Shining hebben de konijntjes bezit genomen. Ze zijn zelfs zo populair dat ze op een beroemde show in Amerika zijn geweest. Op dit moment zijn de makers bezig met het herverfilmen van enkele beroemde horrorfilms. Hopelijk neemt een Nederlandse filmmaker binnenkort het idee over en herverfilmt hij/zij ‘klassiekers’ als Turks Fruit, De Tweeling en De Lift met konijntjes.

Overigens, terwijl ik hard aan het zoeken was naar een paar leuke konijntjes voor boven dit artikel bij Google Image Search kwam ik naar verhouding maar weinig konijntjes tegen. Ondermeer een groep gekken, een vos en zelfs een ordinaire tuinkabouter kruisten mijn pad. Toch niet echt de beste vrienden van de konijnenwereld. Gelukkig kwam ik er bij Getty Images een stuk meer tegen, alhoewel hier ook maar weinig exemplaren uit de vrije natuur voorkwamen. Het waren toch voornamelijk konijntjes op een witte steriele tafel, met vervelende kinderen of zelfs dit exemplaar, waarvan we natuurlijk maar hopen dat het arme beestje niet gelijk is overleden na de fotosessie.

Het is een mooi gebouw, de UNA-electriciteits centrale aan de Atoomweg in Utrecht. Voor veel treinreizigers (waaronder ikzelf) die richting Den Haag moeten is het elke dag weer leuk om het markante ‘de stijl’-achtige gebouw met de grote toren en het prachtige trappenhuis te zien.

Maar helaas, helaas: eigenaar NUON heeft besloten dat het gebouw gesloopt moet worden. Ongetwijfeld om een nieuwe, lelijke centrale neer te zetten. Of hoogwaardige appartementen. Of een McDonalds. Of iets anders waarvoor dit prachtige gebouw gesloopt moet worden. De gemeente Utrecht heeft er gelukkig voor gezorgd dat de toren en een deel van het gebouw blijft staan, maar een gedeelte zal toch gesloopt worden volgens het bovenstaande artikel uit de Volkskrant (als je het helemaal wilt lezen klik hier).

Daarom: actie! Op de website van de NUON is een klachtenformulier te vinden. Maak er dus gebruik van. Red de UNA-centrale!

Het is soms opmerkelijk hoe veel dedicatie mensen hebben met bepaalde dingen. Ik ben een aantal geluidjes aan het opnemen van een obscure vogelcd, en wat blijkt? Iemand heeft de moeite genomen om van alle 54 vogelgeluidjes de naam van het nummer in de universele CDDB cd-database in te voeren, zodat ik gelijk weet dat nummer 28 een ransuil is en nummer 38 een kleine karakiet. Helaas heb ik er eigenlijk helemaal niks aan, want ik moest gewoon nummer 1, het roodborstje hebben.

Ben zojuist weder gekeerd uit het wonderschone Parijs. Uiteraard heb ik het Louvre, het Mus’e d’orsay en Centre Pompidou gezien, maar vreemd genoeg ben ik ook midden in een heilige mis in de Notre Dame terechtgekomen en in de kantine van de Universiteit gegeten, waar een man opeens moordneigingen kreeg (of was het toch een aanval van epilepsie?). Ook ben ik een zwerfster tegengekomen op straat die me telkens probeerde te kussen (en zwaar beledigd was toen ik ‘ne me touche pas!’ riep) en was er een man in de bus die niet wist waar de wc was en daarom maar in het trapje naar de wc (!) ergens in een hoekje zijn rits open deed en tegen een luik aan begon te plassen. Tot zover de vreemde belevenissen, morgen wellicht de euforische ervaringen bij het zien van de prachtige impressionistische werken in het Orsay en de oude Griekse en Romeinse beelden in het Louvre.

Mijn excuses, u heeft de afgelopen tijd weinig gehoord van ‘die andere schrijver’ (ja die is er ook nog, er is meer behalve die malle basisschoolleraar ;-). Om het goed te maken maar een spannend verhaal dan: ik was namelijk vorige week Donderdag op Amsterdam Centraal toen daar plotseling een bommelding werd gemeld. Ik zat al in de trein naar Almere, waar ik een aantal windmolens zou gaan filmen voor de kunstfilm waar ik op dit moment mee bezig ben, maar dat plan werd in de kiem gesmoord toen plotseling de conducteur omriep dat iedereen ogenblikkelijk het station moest verlaten (niet over elkaar heen lopen, en niet rennen, kon ik nog verstaan). Ook werd er in het station een bandje afgespeeld waarop dezelfde mededeling stond.

Eenmaal buiten liep ik naar voren, net na de weg die voor het station liep, langs een man die op de grond werd vastgehouden door een paar politieagenten. Een vervelende passagier, naar later bleek. RTL Z begon echter bij de eerste beelden (scrollen naar de beelden van Donderdag 25 Maart en dan ‘Eerste Beelden Ontruiming) al gelijk te speculeren over een mogelijke verdachte (wat dus niet zo was).

En ja, toen ben ik maar mensen, politiewagens en mensen van de explosieven opruimingsdienst gaan filmen. En daarna maar naar het Waterlooplein gegaan omdat ik vermoedde dat het nog wel een paar uur kon duren. En inderdaad: toen ik terug kwam was er geen vuiltje aan de lucht. Geen detectiepoortjes, geen politieagenten die controleerden op koffertjes en geen bommeldingen. Alleen maar weer de vertrouwde draaiorgelspeler, de junk met het straatnieuws en verdwaalde Japanse toeristen. Alsof er niks gebeurd was.

Vanochtend was er bij mij op school een lezing van Theo Jansen. Theo Jansen is de afgelopen tien jaar druk bezig geweest met het maken van zgn. ‘strandbeesten’. Gigantische constructies van PVC-buis die aangedreven worden door de wind en rondlopen op het strand. Hij heeft verschillende ‘beesten’ gemaakt, en zijn doel is uiteindelijk om grote kuddes op het strand van Scheveningen rond te laten lopen. Wat zijn beesten vooral fascinerend maakt is de geweldige manier waarop de beesten op een realistische manier rondlopen, zonder elektriciteit, zonder computerchips en slechts gemaakt van wat lullige PVC-buisjes.

Een ander bijzonder interessant aspect van zijn werk is de manier hoe hij bijvoorbeeld de ideale lengtes van de buizen berekent: hij werkt op een oude Atari ST-computer(!), en het uitrekenen van alle mogelijke combinaties zou duizenden jaren duren. Daarom bedacht hij een betere methode: de computer bedenkt duizend willekeurige combinaties, en de honderd beste ‘overleven’ en worden aangepast. Een soort rudimentaire vorm van evolutie. Op deze manier had zijn computer geen duizend jaar, maar slechts een paar maanden nodig om de ideale combinatie te bedenken.

Overigens heeft Jansen ook een tijdje lang een leuke rubriek geschreven voor De Volkskrant, die helaas nu alleen (tegen betaling) is te lezen via hun archief.

Treinreizen, zo wat later in de avond, kunnen vaak vreemde ervaringen opleveren. Ik zat vanavond in de trein van Nijmegen naar Utrecht toen er opeens rond Ede-Wageningen een groepje jongens binnenkwam, waaronder één met een carnavalsmuts en met een vaag aroma van schraal bier om zich heen. Op een gegeven moment gaat de conversatie over de film ‘Airplane 3’. Volgens mijn weten een nogal flauwe ‘American Pie / Leslie Nielsen’ achtige film met veel banale grappen. De conversatie ging ongeveer als volgt:
Jongen 1: ‘Heb je Airplane 3 gezien”
Jongen 2: ‘Ja, die is echt supervet man’
Jongen 1: ‘Ja, hij is echt supervet. Het is gewoon zo’n beetje de beste film ever’
Jongen 3: ‘Je weet het gewoon vanaf het begin hé’
Jongen 1: ‘Ja, je weet het vanaf het begin’
Jongen 2: ‘Je ziet die brandkast die bijna op ze valt, en dan weet je gewoon ‘dit is de beste film ever’
Jongen 1: ‘Met echt gewoon de beste jokes ever’
Jongen 2: ‘En die met dat detectiepoortje en die plettermachine’
Jongen 1: ‘Dat daar dan zo’n oud vrouwtje inkomt’
Jongen 3: ‘Echt lachen man. Gewoon echt wel de beste film ever’

Nadat ik was overgestapt liep ik een coupé binnen in de trein waar een man op een bankje zat die er exact zo uitzag als Wim de Bie-typetje Frank van Putten (zie foto), alleen dan met een dikke bril. Ik liep naar binnen, en bedacht me dat ik de schuifdier nog niet dicht had gedaan, maar voordat ik kan opstaan om hem alsnog dicht te doen staat Frank van Putten op, en met een diepe, grommende zucht slaat hij de deur keihard dicht. Tegenover me maakt een vrouw een ‘oh-oh’ gebaar en fluistert zachtjes ‘zinloos geweld’.

Je zou er toch niet aan moeten denken zeg: sprekende computers. Beeldschermen waarop opeens een mond opduikt die tegen je begint aan te praten. Vreselijk. Gé was echter in een gekke bui en bedacht de Gé spreekcomputer. Een simpel apparaatje waar je een zin door kan laten uitspreken. Het klinkt niet echt realistisch, meer als een soort binnenmonds pratende, slecht Nederlands sprekende Tsjech die de hik heeft en geen tong heeft. Of zoiets. Maar wellicht het proberen waard. Kleine technische waarschuwing: dit is een zgn. exe bestand, geen webpagina dus, ongeveer 750kb groot, en u heeft een (geen flauw idee welke) versie van Quicktime nodig. Oh, en ook een pc. Mac-bezitters blijven nog even gespaard van deze ellende.

Het is een traditie. Aan het eind van ieder jaar komt elk zichzelf respecterend popblaadje met een lijstje met ‘de beste vijftig van het jaar’, of iets dergelijks. Het alom befaamde The Onion deed dat dit jaar echter anders. Zij maakten een hilarische lijst met de minst belangrijke platen van het jaar. Onder andere Lou Reed, Prince en Chumbawamba ‘schitteren’ in de lijst.

Overigens, aangezien ik voor Tiny Mix Tapes al twee weken geleden mijn eindlijstje moest inleveren weet ik al precies wat mijn favorieten zijn voor dit jaar, hier mijn persoonlijke keuze:

01. Dizzee Rascal – Boy in da Corner
02. Songs:Ohia – Magnolia Electric Co.
03. Wrens – The Meadowlands
04. Shins – Chutes Too Narrow
05. Polyphonic Spree – The Beginning Stages Of…
06. Radiohead – Hail to the Thief
07. Das Pop – The Human Thing
08. Blur – Think Tank
09. Vive La Fete – Nuit Blanche
10. Grandaddy – Sumday
11. I Am Kloot – I Am Kloot
12. Cat Power – You Are Free
13. Books – Lemon of Pink
14. Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
15. Basement Jaxx – Kish Kash
16. Wire – Send
17. Calexico – Feast of Wire
18. Turin Brakes – Ether Song
19. The Postal Service – Give Up
20. My Morning Jacket – It Still Moves